Galas Jan

Jan Galas razem z rodziną mieszkał w Warszawie. W czasie wojny musiał opuścić swoje dotychczasowe mieszkanie na ul. Ogrodowej, ponieważ znalazło się ono na terenie getta. Nastąpiła zatem wymiana mieszkań między Galasami a Żydówkami przebywającymi w mieszkaniu przy ul. Brzeskiej. Żydówki po pewnym czasie uciekły z getta i wróciły do swojego domu, aby się ukryć. Galasowie pomogli im, a także pewnej łączniczce z getta i jej mężowi.

Jan Galas i jego syn Stanisław angażowali się w pomoc żywnościową dla Żydów. Współpracowali z Dawidem Efroimowiczem i jego siostrą, której po pewnym czasie udało się pozostać na stronie „aryjskiej”. Między Galasami a Dawidem narodziła się przyjaźń. Żyd wiedział, że w każdej chwili może liczyć na ich pomoc. Gdy w 1942 r. został zabrany transportem do Treblinki, udało mu się wyskoczyć z pociągu i przyjść do domu Galasów. Ukrywał się u nich przez pewien czas, po czym ponownie wrócił do getta, aby kontynuować akcję dostarczania żywności.

W kwietniu 1943 r., kiedy likwidowano getto, Niemcy złapali Dawida i zesłali na Majdanek, a następnie do obozu pracy w Trawnikach. Z tego obozu udało mu się zbiec i ponownie przyjść do Warszawy, do rodziny Galasów. Galasowie ukryli Dawida w piwnicy razem z 8 innymi Żydami, których Jan wyprowadził z getta. Z powodu stłoczenia w tak małym pomieszczeniu, Dawid poprosił Stanisława Galasa o schronienie w jego domu. Galasowie przyjęli Żyda, dzięki czemu zachował on życie, ponieważ Niemcy odkryli piwnicę i zamordowali znajdujących się w niej Żydów. Razem z nimi zginął również Jan Galas.

Stanisław Galas uzyskał „aryjskie papiery” dla Dawida, co umożliwiło mu wyjazd na Wschód, a następnie do Izraela. Żyd utrzymywał kontakt ze Stanisławem Galasem.

Jan Galas i jego syn Stanisław zostali uhonorowani medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata w 1984 r.

Bibliografia:

Uwagi: