Walentyna Białostocka

Żydówka Maria Bielewicz z d. Wagman uciekła kolejno z getta w Kołomyi i we Lwowie. Przybyła do Warszawy drugiego dnia powstania w getcie – 20 kwietnia 1943 r. Miała fikcyjne dokumenty, ale nie udało jej się znaleźć miejsca, gdzie mogłaby mieszkać. Do Walentyny Białostockiej trafiła dzięki swojej znajomej, która poleciła ją jako służącą. Maria pracowała u niej do wybuchu powstania warszawskiego w 1944 r.

Pani Białostocka udzielała schronienia także innym osobom pochodzenia żydowskiego, m.in. Marcinowi Sarnie i jego siostrze. Sarna był młodym pisarzem, którego później Niemcy aresztowali i rozstrzelali. Jego siostrze udało się przeżyć i pozostała w Polsce. Kolejnymi osobami, które ukrywały się w mieszkaniu Walentyny Białostockiej były dwie kobiety z Chełma. Pomoc udzielona została również jej sąsiadowi o nazwisku Weinryb, który był prawnikiem. Jednak i on został aresztowany i rozstrzelany. Podobny los spotkał Ryśka Radziejowskiego: został pojmany w mieszkaniu Białostockiej, później stracony. Wiadomo jednak, że dzięki pomocy niesionej przez Walentynę ocalał Mieczysław Nojar.

Z powodu tej działalności Białostocka została ujęta i przewieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Zmarła na krótko przed wyzwoleniem w 1945 r. Za poświęcenie życia, w dniu 17 września 1984 r., przyznano jej tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Bibliografia: